Szus

Vrienden kies je, maar familie krijg je. Die bloedband wil niet automatisch zeggen dat je ook goed met elkaar door één deur kan. Of dat je de deur bij elkaar plat loopt. Wij kozen er twintig jaar geleden voor om vlak naast mijn broer te gaan wonen en tot op de dag van vandaag hebben we daar geen spijt van.

Had je mij vroeger verteld dat ik zo dicht bij mijn broer zou gaan wonen, dan had ik je voor gek verklaard. Natuurlijk hadden we onze leuke momenten tijdens onze jeugd, maar we hadden ook strijd. En we waren (en zijn) als water en vuur, als hemel en aarde en als dag en nacht. We verschillen op zo ongeveer alle vlakken. Uiterlijk én innerlijk. Waar dat vroeger vooral botste, vullen we elkaar daardoor nu juist heel goed aan. We hebben elkaar op waarde weten te schatten.

Het mooie van het hebben van een broer is dat je er in de loop der jaren familie bij krijgt. In mijn geval betekent het dat ik al tientallen jaren een schoonzus, een nichtje en twee neefjes rijker ben. Daar vlak naast wonen is een rijkdom. De kinderen hebben we zien opgroeien vanaf de geboorte en ze zijn hier net zo thuis als drie huizen verder. We noemen ze dan ook onze leasekinderen, want we zien ze echt als onderdeel van ons kinderloze gezin en helpen, steunen én verwennen ze waar we kunnen. De kinderen van mijn broer en schoonzus voelen ook als onze kinderen. We leven net zo hard mee, maken ons net zo erg zorgen en zijn net zo trots op ze als hun biologische ouders.

Ook mijn schoonzus gaat al wat jaren mee. Ik heb haar notabene zelf voorgesteld aan mijn broer. En het was gelijk raak. Van vriendin werd zij dus schoonzus. En sinds wij net buiten gehoorafstand wonen, noem ik haar liefkozend mijn szus. Want zij is meer dan een schoonzus. Ze is mijn 'sister from another mister' en dus mijn szus.

Ik kan me geen enkel moment bedenken waarop zij afhaakte. Na de brand in ons ouderlijk huis hielp ze mij mijn kamer schoon te maken. Tijdens onze verbouwing stond ze altijd voor ons klaar met de catering en hand- en spandiensten. En nu we naast ze wonen lijkt het wel alsof ze er altijd rekening mee houdt dat wij aan komen waaien. We zijn nooit teveel en er is altijd genoeg.

Is lief op vakantie dan fungeert ze als bezorgde moeder. Ze komt me soms zelfs eten brengen op mijn thuiskantoor en vraagt lief of hij aanschuift als ik weer eens weg ben. Springt op als je haar wat vraagt. En wat je haar ook vraagt, ze zegt altijd ja. Niets is haar te gek. Kortom: ze is de Madre Familia waar menig familie jaloers op kan zijn. Ze is het cement van het gezin en de lijm van onze familie. Het is mede door mijn lieve szus dat wij hier met zoveel plezier wonen. 

En hoewel we haar vaak genoeg bedanken - wat steevast wordt afgedaan als niet meer dan logisch - doe ik dat graag ook nog eens op schrift voor het nageslacht. Szus: je bent er een uit duizenden! Wat hebben wij het enorm getroffen met zo'n lieverd als jij. Weet dat we er ook altijd voor jou zullen zijn!

Liefs, J.