Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon.

Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert. 

Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan het denken. Waarom wachten we met doen wat we willen? Waarom stellen we uit tot later? Wat als je nog maar een jaar te leven hebt? Welke keuzes maak je dan? Maak je dan eindelijk die reis of koop je die droomauto? Zeg je dan eindelijk dat je van iemand houdt en geef je je familie en vrienden een extra knuffel?

De afgelopen weken waren lief en ik op vakantie. Op dag 1 ging de telefoon: zijn vriend was overleden. Zomaar. 49 jaar. En hoewel het contact de laatste paar jaar verwaterd is, zijn ze toch zo'n 35 jaar wél intensief met elkaar opgetrokken. En dus kwam het bericht wel binnen. Het doet je nog meer beseffen wat we allemaal al weten: leef, alsof het je laatste dag is! En dus hebben we extra genoten en extra geleefd tijdens deze vakantie. Hoe dubbel dat ook was.

Ruim voor dit verdrietige nieuws hadden we samen al een besluit genomen: we gaan meer leven. En omdat een doel beter behaald wordt als je het deelt met anderen, maken we het wereldkundig aan wie het maar wil weten: in mei 2023 stappen we er een jaartje tussenuit. Gaan we optimaal leven. In een camper, door Europa. Gewoon omdat het kan. Met mijn laptop onder de arm kan ik overal gewoon doorwerken en lief: die ziet wel wat er qua werk wel of niet kan. Maar dat we gaan staat vast. Want waarom wachten tot we oud en krakkemig zijn, als we ook nu kunnen leven en genieten?

De voorbereidingen zijn in volle gang. En ik kan je vertellen: er komt meer bij kijken dan je denkt. Maar linksom of rechtsom gaan we. Want ik heb liever spijt van dingen die ik wel gedaan heb, dan van dingen die ik niet heb gedaan.

Lieve mensen, leef een beetje meer! Voor jezelf, maar ook voor al die mensen die ons veel te vroeg verlaten hebben. Zij zouden ook meer geleefd willen hebben, als ze er meer tijd voor hadden gehad...

Liefs, J.

ps: mijn website is vast omgedoopt naar eeuwigonderweg.nl, zodat jullie ons tegen die tijd kunnen blijven volgen!