Regels

Ik hou van regels. Van de duidelijkheid die ze geven. En van het feit dat iedereen volgens die regels gelijk behandeld wordt. Zolang dingen volgens de regels gaan, kan ik me erbij neerleggen, omdat die regels ook voor mij gelden.

Waar het misgaat is als blijkt dat die regels niet voor iedereen gelden. Dat de regels er wel zijn, maar er ook van afgeweken kan worden. Of dat de regels niet op iedereen van toepassing zijn. Het wekt bij mij niet alleen vragen, maar ook irritatie op. Het hele idee van regels is dat het transparant is. En afwijken van die regels is niet transparant. Niet eenduidig. Niet duidelijk. En lijkt op willekeur.

Onlangs deden wij een aanvraag voor een omgevingsvergunning bij de gemeente. Volgens de regels. We deden gedegen onderzoek. Wisten van buurtbewoners dat zij succesvol een omgevingsvergunning voor hetzelfde hadden ingediend. En toestemming hadden gekregen. Dus, zou je denken, dan wij ook.

Afgelopen week kregen we bericht dat we geen toestemming krijgen. Want: het voldoet niet aan de regels. Regels die voor anderen kennelijk niet gelden. Of regels die gebogen zijn door de toen zittende commissie. Of regels die toegepast worden als ze een slechte dag hebben. Of op de bank hebben geslapen. Of gewoon zin hebben om burgers te pesten. Schiet mij maar lek.

Dat die regels kennelijk wel voor ons gelden en niet voor onze buurtbewoners, schiet bij mij in het verkeerde keelgat. Als ik me niet aan de regels houd, ben ik de eerste die dat toegeeft als brave burger. Maar als dat wel het geval is, er voorbeelden te over zijn in de buurt die op precies dezelfde wijze tot stand zijn gekomen, dan kom ik in opstand.

Niet alleen worden de regels niet rechtlijnig toegepast, het alternatief dat gegeven wordt is veel minder fraai dan wij voor ogen hebben. Dat vinden wij niet alleen, maar ook de buren die er tegenaan moeten kijken. Maar los van alle randargumenten, want over smaak valt te twisten: als je houdt van regels, stop dan met de willekeur!

Zonder boos te worden hoor ik graag waarom die regels alleen op mij van toepassing zijn. Waarom ik weer het braafste meisje van de klas moet zijn. En dus hebben we die vraag teruggelegd bij de mensen die kennelijk volledig willekeurig dingen afkeuren of goedkeuren. En al is het misschien tegen beter weten in, ik mag toch aannemen dat een gemeente er is om naar de burgers te luisteren. Om regels toe te passen. En om ervoor te zorgen dat die regels dan voor iedereen óf voor niemand gelden. We wonen tenslotte in Monnickendam, dus gelijke monniken, gelijke kappen!

Liefs, J.