Gekonkel

De politiek is niets voor mij. Binnen een dag hap ik iemands hoofd eraf of trek ik iemand over een bureau uit pure frustratie. Ik hou niet van praten om het praten. En ook niet van politiek correct antwoorden. Laat staan van politiek gekonkel.

Soms jeuken mijn handen. Dan hoor ik de politiek (lokaal of nationaal) aan en denk ik: mensen, stop met dat slappe geklets, dat vingertje wijzen en het modder gooien, ga gewoon eens aan het werk! Dan krijg ik bijna de neiging me in de politiek te mengen, simpelweg om te laten zien dat het ook anders kan. Zonder gekonkel. Door eerlijk en open te zijn en door te debatteren over de inhoud en niet over de persoon.

Het is niet dat het 'op de man' spelen alleen bij lokale politici speelt, al schreef de interim-burgemeester van Waterland daarover een raak document, waarvan ik hoop dat de hele politiek zich aangesproken voelt. Ook landelijk kunnen ze er wat van. Dat blijkt maar weer met 'Pieter Omtzigt, functie elders'. Dat amateuristische gedoe met stapeltjes papieren onder de arm is tot daar aan toe. De uitleg die er achteraf wordt gegeven is zo mogelijk nóg amateuristischer. Als je dan zo'n functie bekleedt, mag je toch aannemen dat je hebt geleerd om je eigen fouten toe te geven én er gewoon voor uit te komen waar dat vandaan is gekomen? Hoe moeilijk kan het zijn?

Het is jammer dat de politiek elke keer weer opnieuw bewijst dat het incapabel is. Als het gaat om samenwerken, als het gaat om afspraken nakomen én als het gaat om eerlijkheid. In al deze opzichten zouden ze geen dag overleven als ondernemer.

Liefs, J.