Echte mannen

Ik moet iets bekennen: ik heb een zwak voor mannen die iets kunnen. Die niet met hun hoofd, maar vooral met hun handen werken. Die lichamelijk hard aan het werk zijn en niet bang zijn om de handen vuil te maken. Die kunnen maken wat een ander bedenkt.

Het heeft geen zin te ontkennen dat er ook wel eens snelle kantoorjongens de revue zijn gepasseerd, maar grosso modo heeft de ambachtsman de overhand. Mannen met passie voor hun werk die in weer en wind aan het werk zijn: groter kan mijn bewondering niet zijn.

Ook lief was ooit zo'n ambachtsman. Die thuis kwam met vieze en ruwe handen, die spieren had als staalkabels en die lichamelijk af was na een dag hard werken. En hoewel hij inmiddels een technische kantoorbaan heeft, zie ik hem genieten als hij weer eens met zijn handen mag werken. Zo helpt hij een vriend tijdens de verbouwing en is dan helemaal in zijn element. Stuk van gedane arbeid, maar wel met een grote glimlach van het resultaat van een dag hard werken.

Want dat is het hè, met ambachtsmannen: je zíet wat ze doen. Dus lummelen is er niet bij. Meters maken moeten ze. In tegenstelling tot kantoormannen die misschien wel vertellen hoe druk ze zijn en ingewikkelde woorden gebruiken, maar ondertussen net zo goed de hele dag alleen maar naar spreadsheets hebben zitten staren.

En dus is dit een ode aan de echte man. De man die alles maken kan. Die repareert wat er stuk is en voor wie geen klus te groot is. Je mag dan als ambachtsman (meestal) minder verdienen dan de snelle jongens in flitsende auto's en glimmende gebouwen: mijn hart klopt voor jou. Want als je niet eens een lampje kunt vervangen, haak ik bij voorbaat al af.

Liefs, J.