Lummelen

Ik ben een natuurtalent als het om lummelen gaat. Vooral op slome dagen is de dag voorbij zonder dat ik daadwerkelijk iets gedaan heb. En dat irriteert me. Want het is niet dat er niets te doen is.

Vaak weet ik `s morgens al wat voor dag het wordt. Dan begint de dag al met nul motivatie. En dus laat ik me afleiden. Lummel ik een beetje op Facebook, met het huishouden, met een kast die hoognodig uitgeruimd moet worden, met een spelletje op mijn telefoon, met whatsapp. Of ik lummel gewoon om niks. Pak ik steeds weer een nieuwe kop thee om daarna gewoon weer te gaan zitten.

Het is dus niet dat ik niets te doen heb. Het is ook niet dat ik mijn werk niet leuk vind. Het is gewoon dat ik geen zin heb om ook maar iets te doen. En dus heb ik ook weinig zin om te werken. Terwijl dat wel moet, want anders was lummelen helemaal niet erg.

Op die dagen visualiseer ik dat ik mezelf een schop onder mijn gat geef. Soms werkt dat. Vooral als ik tegen een deadline aan werk. Want dan moet het wel. Ik ben dan oprecht trots als ik dat ene klusje weer af heb. Om daarna gelijk weer te gaan lummelen. En dus kunnen die dagen niet minder productief zijn.

Sinds dit jaar heb ik een goed voornemen. Om de maandagen waar mogelijk vrij te nemen. In januari is dat welgeteld één keer gelukt. De reden: lummelen op andere dagen. Want nu ik weet dat ik die maandag als reservedag heb, is het in mijn hoofd minder erg om te lummelen. En zit ik dus de maandagen alsnog achter de pc om de schade in te halen.

Zo ook nu. Ik lummel nu deze column in elkaar, terwijl er gewoon iets af moet. Het irriteert me. En tegelijkertijd is er niets lekkerder dan een dagje lummelen. Nu nog van dat schuldgevoel af zien te komen...

Liefs, J.


Reacties

  1. Ans 1 februari 2021 om 19:57

    Heel herkenbaar! Even zitten en wat drinken..... huh? Zo laat al? Hoe kan dat nou? Ik was zo veel van plan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kleinigheidjes2 februari 2021 om 08:41

      Het lummelen op zich is niet erg, maar het komt nooit gelegen ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen