Krimp

Weet je wat het is met gewicht? Je groeit er letterlijk en figuurlijk in mee. Een kilo meer is niet zo erg en ach, twee kilo kan ook nog wel. Maar voor je het weet groei je dicht. En wie zijn (dikke) billen brandt, moet op de blaren zitten en dus doe ik al sinds augustus het zelfbedachte duct-tape dieet. Ik schreef er in december al over en inmiddels is er 22 kilo af...

Met een gemiddelde van 1 kilo per 10 dagen gaat het traag, maar gestaag. Door dit zelfbedachte dieet heb ik geen hongergevoel én straks geen terugval. En daar ging het na al die jaren strijden tegen de kilo's om. Want die strijd ging zo moeizaam dat ik steeds weer de handdoek in de ring gooide. Maar nu ik weer goed slaap, lukt het ineens wél. Nooit geweten dat een goede nachtrust zo belangrijk is voor o.a. je gewicht!

Die nachtrust is natuurlijk niet het enige dat werkt. Ik houd van het leven. En van alles dat daarbij hoort. Feestjes, hapjes, drankjes, gezelligheid: je kent het wel. En dus is het lastig om nee te zeggen. Nu ik er echt klaar mee was, ging de knop definitief om. Het is niet alleen een dieet, maar ook een andere mindset. En nu het ook nog eens lukt en vol te houden is, groei ik met de dag, maar dan van blijdschap.

Tot op heden draag ik nog steeds dezelfde kleding als in augustus. Kleding kopen vind ik eigenlijk zonde, want dan moet ik over een paar maanden opnieuw investeren en ik heb echt een schurfthekel aan shoppen. Het voordeel is dat ik veel leggings en jurkjes draag, dus dat kan lang aan. Ze worden alleen wat wijder, maar passen nog steeds. Al liep ik de laatste tijd wel steeds vaker aan die legging te hijsen, dus een kleine investering in mijn kledingkast is inmiddels gedaan.

Van de week zag ik een onwijs leuk jurkje. In een maat waar ik voorheen alleen maar van kon dromen. Hij was ook niet zo duur, dus ik waagde de gok. Ik kocht eens iets niet op de groei, maar op de krimp! Voor in de kast, zodat ik `m deze zomer vast wel zou passen als deze dalende lijn doorzet. Vandaag kreeg ik het jurkje binnen. Toch even passen... Ik moest me goed vasthouden, want ik viel bijna om van verbazing: hij past al! En al is het einde nog niet in zicht, ik weet dat er steeds meer blije momenten gaan komen.

Liefs, J.





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen