Chaos

Heb je wel eens bijna non-stop in gesprek gezeten? Dat je na acht uur praten, maar vooral goed luisteren, opletten en slimme vragen stellen, helemaal leeg bent? Ik had vandaag zo'n dag. En voor ik kon beginnen met het verwerken van al die interviews moest ik eerst de chaos in mijn hoofd ordenen.

Het leuke van mijn werk is de afwisseling. In werkzaamheden, in gesprekken met mensen, in onderwerpen. Maar dat maakt het ook gelijk lastig. Want vandaag ging ik van de kaasboer naar de bakker en van de bakker naar de makelaar om door te gaan in de bouw en de dag af te sluiten met een coach.

Toen ik om half zeven gered werd door het avondeten, had ik geen woorden meer. En waar ik enerzijds een tekort aan woorden had, had ik anderzijds een hoofd vol met zinnen. Met flarden van gesprekken die over elkaar heen buitelden.

Om orde in de chaos te scheppen ben ik na het eten gaan lopen. Muziek aan en gaan. Linksaf, rechtsaf, zonder doel, net zo lang lopen tot de rust in mijn hoofd is teruggekeerd. En dat is lastiger met een avondklok. Want de druk van het klokkijken geeft niet de rust waar ik naar op zoek ben. Voordat de avondklok er was ging ik ook wel eens om tien uur `s avonds pas lopen. Om mijn hoofd leeg te krijgen voor het slapen gaan. Maar dat kan nu dus niet. 

Gelukkig mocht ik van mijn baas vanavond weer aan het werk. Dat is in deze tijd niet zielig, want veel beters is er niet te doen en ik ben blij dat ik wél aan het werk kan. Met een geordend hoofd en een kop thee werk ik die interviews nu één voor één uit. De verhalen lopen gelukkig niet meer in elkaar over nu. Want hoewel de bakker wel zandkoekjes bakt, is het toch lastig om de makelaar de huizen zelf te laten bouwen...

Liefs, J.