Bescheiden

Wij Nederlanders zijn veel te bescheiden. Over wie we zijn en over wat we doen. 'Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg', is de gevleugelde uitspraak. Maar als iedereen normaal doet, blinkt niemand uit...

Je kop boven het maaiveld uitsteken mag wat mij betreft wel vaker gebeuren. Als je weet dat je ergens heel goed in bent, waarom deel je dit niet met anderen? Zij kunnen er alleen maar voordeel aan hebben. Want: als je weet dat iemand ergens goed in is, dan weet je ook dat je die persoon kunt vragen als je precies dáárbij hulp nodig hebt.

Als je kijkt naar Amerika, dan zie je het andere uiterste. Alles is amazing en iedereen is awesome. 'Let's make America great again' riep een grote narcist. Alsof het ooit zo great geweest is... Als je het maar hard genoeg roept, gaan mensen het vanzelf geloven. Toch kunnen wij nuchtere Hollanders daar nog wat van leren. Met een beetje zelfkennis kun je wat mij betreft probleemloos verkondigen waar je voor staat. Dat is helemaal geen egotripperij. En al zeker geen borstklopperij. Met zelfkennis is niets mis. Met het delen van je zelfkennis ook niet.

Maar nee, wij houden onszelf liever klein. En krijgen we een compliment, dan doen we het af met een 'het is geen moeite' of 'ach, het is mijn werk'. En dus doe ik hier een oproep aan iedereen die gewoon heel erg goed is. In aardig zijn. Of lief zijn. Of in bloemschikken, boekhouden of brood bakken.  Doe eens niet zo bescheiden! En laat ik er zelf gewoon mee beginnen: Nederlands was mijn goeiste vak, ik ken geen betere tekstschreifer als mij ;-)!

Liefs, J.