Verzorgend
Als ik iets niet ben, dan is het verzorgend. Heeft lief de mannengriep, dan moet hij zelf aangeven wat hij nodig heeft, want ik denk er niet aan. Het komt simpelweg niet in me op. Het is niet dat ik niet wíl helpen, maar waar andere mensen geen stof of troep zien, heb ik het niet door als er iemand hulp nodig heeft.
Andersom heb ik ook geen verzorging nodig. Als ik de vrouwengriep heb, dan kun je me het beste met rust laten. Als ik echt omkom van de honger of dorst, dan meld ik me wel. Tot die tijd: laat me gewoon maar liggen.
Als lief iets wél is, dan is het verzorgend. Zomaar een kop thee naar kantoor brengen, spontaan een dekentje over me heen gooien als ik op de bank hang of een bloemetje op tafel zetten: het is zowel verzorgend als attent. En juist daarom zou ik wel wat meer van het verzorgende gen willen hebben.
Toen mijn moeder ziek werd, sloeg de paniek een beetje toe. Ik en verzorgen, hoe dan? Gelukkig heb ik kennelijk de genen van mijn moeder: ze vroeg als ze wat nodig had en verder wilde ze vooral met rust gelaten worden. Een vrouw naar mijn hart. Lief kwam elke avond om het eten te verzorgen en verder was ik vooral praktisch aanwezig: de was, het huishouden, de boodschappen, het bed onnoemelijk vaak verschonen. Ziekenhuis in en uit en kritische vragen stellen en vooral: doen waar ik goed in ben. Regelen, organiseren en dingen doen.
Toen mijn moeder zich op haar laatste dag wilde klaarmaken voor het naderende afscheid vond ik dat moeilijk. Iemand helpen met douchen, iemands haar föhnen en de make-up doen: ik kan dat niet. Ik ben er niet voor gemaakt. Gelukkig was mijn moeder goed in organiseren en dus delegeerde ze wat ik moest doen. De douchestoel neerzetten, de douchekop vasthouden, de föhn van links naar rechts... En zo bleek ik als niet verzorgende toch van betekenis te kunnen zijn.
Juist omdat ik die kwaliteiten niet zelf bezit, bewonder ik ze bij een ander. Ik heb groot respect voor mensen in de zorg. Mensen die andere mensen dagelijks helpen omdat ze zorg nodig hebben. Bij nacht en ontij. Ik zou het geen uur volhouden...
Liefs, J.
We hebben allemaal onze eigen kwaliteiten en mindere kantjes.
BeantwoordenVerwijderenIk zie geen stof...... nou ja... een dikke laag zie ik wel en het voordeel is dat het zichtbaar opknapt als ik er iets aan doe. De plinten vergeet ik altijd.
En ik ga nooit zonder reden zomaar naar iemand toe..... dan ben ik bang dat ik stoor en weet ik niet goed wat ik zeggen moet..... met telefoneren heb ik dat ook.
We zijn allemaal anders gemaakt en dat hoeft helemaal geen probleem te zijn.
Het is wel mooi als je het zelf weet....... dan kan je het als het nodig is ook aangeven, dan begrijpen ze jou/mij in elk geval.