Ochtend

In een ideale wereld hebben de dagen geen ochtenden. Ik kan daar namelijk helemaal niks mee. Ik ben nog niet wakker, nog niet scherp en heb ook nog geen zin om de deur uit te gaan.

Mijn geluk is dat ik als zzp'er zélf mijn werkdag mag bepalen. En dus begin ik niet voor negen uur en heb ik zeker niet voor tien uur een afspraak. Ik ben dan gewoon niet op mijn best en dat is aan me te merken. Niet dat ik onaardig of sacherijnig ben, ik ben vooral stil en in mezelf gekeerd. En wie mij kent weet: dat is niet hoe ik werkelijk ben.

Hoewel ik de ochtenden het liefst oversla - de zondagen beginnen bij voorkeur pas om twaalf uur `s middags - ben ik wel aan het werk. Rommelklusjes, administratie, dingen doorlezen, dat gaat allemaal nog net. Soms moet er een artikel af en begin ik er braaf als eerste in de ochtend aan, maar ik heb geconcludeerd dat ik er dan tien keer langer over doe en dat het resultaat slechter is. En dus heb ik dat leermomentje aangegrepen om pas in de middag te gaan schrijven.

In de middag gaat het al beter en in de avond ben ik op mijn best. En dus is het niet ongebruikelijk dat het licht op mijn thuiskantoor tot in de avonduren brandt. Een artikel waar ik in de ochtend tien uur over doe, komt `s avonds binnen een uur op papier. En dus schrijf ik het liefste in de avond.

Het kan dan ook zomaar gebeuren dat het thuiskantoor pas rond middernacht sluit. Omdat ik zo lekker in de schrijfflow zit, dat ik niet ben te stoppen. En dat is dan weer onhandig, want de volgende morgen gaat alweer op tijd de telefoon en zo zijn de dagen langer dan de gemiddelde kantoorbaan.

Er was een tijd dat ik me bezwaard voelde als ik om negen uur de telefoon nog niet opnam. Ik voelde me zelfs bij tijd en wijlen een soort van betrapt. En ik weet dat er mensen zijn die denken dat ik uitblink in uitslapen. Maar ik heb het naast me neergelegd. Want als baas over eigen werk mag ik zelf besluiten wanneer ik werk. Dus draai ik het om: waarom zijn mijn opdrachtgevers in deze 24-uurs economie niet meer bereikbaar na tien uur in de avond?

Liefs, J.

Reacties

  1. Ans 26 januari 2021 om 09:00

    Helemaal mee eens!!!!
    Ook ik functioneer 's morgens niet op volle sterkte..... alles gaat trager, ik ben niet helder.
    En ik ben ook niet chagrijnig of zo. Ik kan wel meteen op volle sterkte kletsen, maar in mijn eentje valt er weinig te kletsen hahaha.
    Ik heb liever dan iemand midden in de nacht belt dan 's morgens vroeg.
    Als ik 's morgens toch actief ben dan stort ik 's middags vaak in.
    Nog altijd wordt iemand die lang slaapt een luilak genoemd...... maar iemand die vroeg naar bed gaat niet. Ik ben ook nog linkshandig...... ik moet mij dus op meer punten aanpassen, want de wereld weigert zich aan mij aan te passen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kleinigheidjes28 januari 2021 om 07:27

    Dubbele handicap voor jou, Ans ;-). Maar ik slaap lekker met je mee hoor in de ochtend!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen