Nieuw

Ik ben geen tweedehandstype. Ik houd van nieuw. Een naar verse inkt geurend magazine, een boek zonder ezelsoren, een net geopende pot pindakaas die nog smeuïg is of een nieuw jaar waarin alles nog open ligt. Zo'n nieuw jaar is net begonnen en daar word ik blij van. Het voelt als een onbeschreven blad. Een verhaal dat nog alle kanten op kan gaan en een frisse start zonder ervaringen uit het verleden.

Ik houd niet alleen van nieuwe dingen hebben, maar ook van nieuwe dingen doen. En daarin vind ik mijn weg door veel te reizen. Nieuwe bestemmingen, nieuwe culturen en nieuwe herinneringen maken. Voor een 'bij'vakantie vind ik meerdere keren dezelfde bestemming heerlijk overzichtelijk, maar de hoofdvakantie zal nooit twee keer naar dezelfde bestemming zijn. Daarvoor houd ik teveel van nieuw. Een bestemming is een tweede keer nooit zo verrassend en betoverend als de eerste keer, toch? 

Het afgelopen jaar was het stil op reisgebied. Ging ik eerst maandelijks minimaal één keer op pad, zit ik nu al maanden thuis. Daar krijg ik dus ontzettende jeuk van. Elke dag hetzelfde uitzicht, elke dag dezelfde mensen en elke dag dezelfde werkplek. Daar is helemaal niks nieuws aan! En hoewel dat veel mensen ook rust geeft, overheerst bij mij de onrust. 

Het liefst pak ik vandaag nog de koffer. Alleen of samen: ik vind beide heerlijk. Alleen reizen geeft je nog meer vrijheid en is allesbehalve eenzaam. Ik kan het iedereen aanraden. Lief en ik hebben het vaker over een lange reis gehad. Gewoon weg van hier, weg van routine en regelmaat. En hoe langer deze lockdown duurt, des te stelliger ik daarin word. Het is er tijd voor, ik voel het. Laptop in de rugzak en op reis. Op weg naar het onbekende. En al blijft het voorlopig nog bij dromen, zodra dit coronageneuzel is opgelost wordt het tijd om de koe bij de horens te vatten. Het is tijd voor iets nieuws!

Liefs, J.



Reacties

  1. Ans 5 januari 2021 om 23:38

    Ik snap het helemaal! Zelf heb ik dat niet zo sterk...... ik hou wel van vakanties, maar mijn portemonnee niet en daar kan ik heel goed mee leven. Twee keer naar hetzelfde is ook niet waar ik snel voor zou kiezen...... als ik op vakantie ben wil ik juist nieuwe dingen zien, daarom wilde ik vroeger ook geen strandvakanties.
    In normale jaren ging ik wel vaak met de trein ergens naartoe en elk jaar waren daar plekken bij waar ik nooit eerder geweest was. Soms ging ik zonder plan naar het CS en stapte gewoon in een trein en als we ergens stopten waar ik wel eens rond wilde kijken stapte ik uit.... maar alle keuzedagen heb ik afgelopen jaar laten verlopen.
    En fietsen in de omgeving, ook daar ontdek ik toch wel eens nieuwe dingen. Afgelopen jaar kwam daar niet veel van omdat ik al een tijdje totaal geen conditie heb, maar dat komt wel weer. Mijn wandelingen zijn nog dichter bij huis, maar ook dan zoek ik wel eens steegjes en straten op waar ik eigenlijk nooit kom. Bij een kleine wandeling zijn er geen nieuwe routes meer te vinden, maar dan geniet ik van de steeds veranderende natuur. Ik ben met weinig tevreden, maar als het geldschip binnen komt varen maar ik zeker ook een mooie vakantiereis. Maar in deze tijd zou ik niet eens willen, ik vind het niet verantwoord om nu zoiets te doen.
    Ik hoop dat jij je plannen ooit waar kan maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kleinigheidjes6 januari 2021 om 04:53

    Mijn geluk is dat ik (normaal gesproken) mag reizen voor mijn werk. Maar ook ik blijf thuis zolang het nodig is om dit virus de wereld uit te krijgen. Bedankt voor je reactie en leuk dat je meeleest, Ans. Tot in de steegjes en straatjes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen