Mannen

De jacht is leuker dan de prooi. Zoveel is me in mijn carrière als mannenverslinder wel duidelijk geworden. Het eerste oogcontact, de eerste ongemakkelijke conversatie, de eerste zoen: dat spannende deel van de verovering werkt verslavend.

Als je het spel goed speelt, zonder al te veel emotioneel gedoe, is het absoluut een leuk tijdverdrijf. Een tijdverdrijf waar ik me in mijn vrijgezelle jaren in heb bekwaamd. Ik heb ze nooit geteld, maar weet nu al dat ik aan twee handen niet genoeg heb. Mannen zouden daar trots op zijn, maar voor vrouwen ligt dat anders. En dat heeft alles te maken met de vooroordelen die er wel zijn ten aanzien van mannenverslinders en niet als het om womanizers gaat. Want voor mannen is het stoer. Iets om over op te scheppen in de kroeg. Waar vrouwen al snel veroordelend met elkaar over je gaan roddelen.

Mijn hoofd werkt in veel opzichten als dat van een man. Liefde en lust kan ik heel goed los van elkaar zien. Er is niks mis mee als je daar beiden hetzelfde in staat. Wie kan er bezwaar hebben tegen een beetje plezier met wederzijdse toestemming?!

Daarbij ben ik ervan overtuigd dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Eeuwig samenzijn met je jeugdliefde, je 'bewaren' voor het huwelijk: het gaat mijn verstand te boven. Als je een auto gaat kopen maak je ook eerst een proefrit en als je gaat verbouwen vraag je meerdere offertes op. Waarom dan niet met datgene waar je je héle leven mee gaat doen? En voor je nu overhaast mijn lief gaat bellen om hem te waarschuwen voor deze overtuiging: je vertelt hem niets nieuws.

Natuurlijk ben ik niet overal even trots op. Als je met een andere motivatie aan een avontuur begint dan de ander, komt één van de twee bedrogen uit. En dat geeft altijd verdriet. Ik heb heus wel eens iemand pijn gedaan, net zoals het mij is overkomen. En hoewel ik altijd een vriendin liet weten waar ik was, had dat natuurlijk ook anders kunnen aflopen. Die voorbeelden zijn er legio in het nieuws en dus was dat achteraf gezien niet altijd verstandig. Maar belangrijker is: ik heb nergens spijt van.

Ook mijn lief heb ik overgehouden aan een friends-with-benefits-deal. Hij kwam net uit een relatie, ik fladderde nog lekker rond in mijn vrijgezellenleven. Het was goed. Voor dat moment. Maar toen hij voor lange tijd op zee was en ik ineens besefte wat ik had, kon het twee kanten op. Voor wie mij kent: ik ben graag duidelijk en dus liet ik hem dat weten. Het had me enorm pijn kunnen doen als hij er anders over dacht, maar gelukkig bleek het gevoel wederzijds. Ook al zijn we elkaars type niet en ook al zijn we op heel veel fronten elkaars tegenpool. Met een 'we zien wel waar het schip strandt' instelling zijn we een nieuw hoofdstuk begonnen. Kochten we binnen een paar maanden samen een huis. Inmiddels zijn we bijna 20 jaar verder. En misschien is het juist wel vanuit die vrijblijvendheid en vanuit die open houding naar elkaar toe, dat we nog steeds beste maatjes zijn.

Als ik later oud en bejaard ben en mannen niet meer naar me omkijken vanwege mijn hangtieten en gerimpelde hoofd, dan nog zal ik glimlachen. Want tijdens mijn carrière als mannenverslinder heb ik genoeg herinneringen opgedaan om achter de geraniums aan terug te denken. Al zijn het anekdotes die aan de koffietafel niet heel gepast zijn...

Liefs, J.