Kinderen
Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben.
Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden.
Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aan hun kinderwens herinnerd worden.
Bewust niet kiezen voor kinderen wordt vaak als egoïstisch gezien. Persoonlijk vind ik dat onzin. Want het wél krijgen van kinderen is dan net zo egoïstisch. Je doet het beide voor jezelf. Niet dat iedereen daar goed over nadenkt: kinderen verwekken is (in veel gevallen) makkelijk, maar daarna kun je niet meer terug.
Een ander vooroordeel is dat men denkt dat ik een hekel heb aan kinderen. Ook dat is natuurlijk onzin. Dat ik ze niet zelf wil, wil niet zeggen dat ik ze niet leuk vind. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik niet alle kinderen leuk vind, maar daar sta ik vast niet alleen in. En mij doe je absoluut geen plezier met een kinderverjaardag vol schreeuwende kinderen, maar ik denk dat veel ouders dat ook goed kunnen begrijpen.
Ik denk dat de keus om geen kinderen te krijgen misschien nog wel doordachter is dan de keus om ze wel te krijgen, juist omdat dit laatste vaak in de lijn der verwachting ligt. De vraag of ik het zeker wist, heeft echt wel een aantal keer door mijn hoofd gespeeld. Des te fijner was het dat vriendinnen kinderen kregen. Zo kon ik vanaf een afstandje meekijken hoe dat er aan toe ging.
En hoe meer ik daarvan meekreeg, des te meer het me tegenstond. Een vast ritme, een school die bepaalt wanneer je op reis mag, avonden thuisblijven, niet spontaan meer uit eten, weinig tijd om samen dingen te ondernemen. Om maar niet te spreken over de aandacht die ze vragen, de zorgen die je erom hebt en het geld dat ze kosten. Al die argumenten sterkten mij in mijn gevoel. Het ging gewoon niet gebeuren. Gelukkig staat lief daar hetzelfde in.
En dus houden wij geld en tijd over. Doen we waar we zin in hebben. Hebben we geen slapeloze nachten en hebben we alleen verantwoording aan onszelf af te leggen. Het geeft een boel vrijheid. En mocht je als ouder weleens terugverlangen naar die tijd zonder kinderen, dan ben ik de eerste die zal zeggen: 'je krijgt er zoveel voor terug'.
Liefs, J.
Je hebt helemaal gelijk..... het is jouw keuze en je moet gewoon gaan voor wat je zelf wil.
BeantwoordenVerwijderenDe vraag naar het krijgen van kinderen herken ik, ik kon ze nl. eerst niet krijgen en dan is dat heel vervelend. Uiteindelijk is het mij gelukt dankzij een goede gynaecoloog, maar toen kreeg ik weer de vraag of ik er meer wilde. Door mensen die ik niet kende, want mijn man was ondertussen overleden, dus bekenden zouden die vraag niet stellen.
Ik wilde ze dus wel en ik ben blij met die ene, maar als jij ze niet wil is dat jouw goed recht!
En als je ze niet wil maakt de reden niet uit..... het is jouw keuze en vooral als je het er samen over eens bent is dat goed!
Er zijn trouwens zat ouders waarvan ik denk dat die beter geen kinderen hadden kunnen krijgen. Overal zitten voor- en nadelen aan en ieder maakt zijn keuze daarin.
Mensen hebben geen benul wat zo'n vraag over kinderen bij de ander teweeg kan brengen. Ik ben blij dat we als vrouw in deze tijd veel meer keus hebben dan vroeger, Ans! En inderdaad: sommige mensen hadden beter geen kinderen kunnen krijgen. Dankjewel voor je mooie reactie. Lijkt me heftig wat je hebt meegemaakt, 😘.
VerwijderenGelukkig kunnen we steeds meer onze eigen keuze maken (voor zover de mogelijkheden er zijn).... ook een kind krijgen zonder getrouwd te zijn is gelukkig geen schande meer.
VerwijderenHet was inderdaad heftig..... maar als het moet kan een mens veel aan is mij wel gebleken.
Edwin nog geen 1 1/2 en heeft zijn vader nooit bewust gekend, maar daardoor vond hij het allemaal ook heel gewoon. Hij was een jaar of 5 toen hij naar een baby keek en zei: "Lief hè?" en vervolgens zijn schouders ophaalde: "Maar ja, daar heb je een vader voor nodig". Even een pijnlijk moment voor de moeder van de baby, maar voor hem was het allemaal simpel... en dat is dan ook weer mooi om te zien.
Herkenbaar verhaal, goed omschreven!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je reactie en compliment!
VerwijderenWat een mooi verhaal! Ik zou graag met je in contact willen komen. Zou je mij een mail willen sturen op m.geels@telegraaf.nl? Groetjes, Marjolein van VROUW.
BeantwoordenVerwijderenHoi Marjolein, dank voor je compliment en leuk dat je meeleest. Je hebt mail!
VerwijderenBeste Janine, Ook ik heb, bewust gekozen om geen kinderen, op deze aardbol neer te zetten. Altijd stellig geweest dat ik ze niet wilde. Heb er nooit spijt van gehad. Altijd open en eerlijk geweest met vriendjes. Mocht je kinderen willen dan moet je een andere vrouw zoeken. Het is net wat je schrijft, wij zijn er meer mee bezig geweest dan menig ouder. Ik zie ook veel beren op de weg. Het is heel beschamend dat je je hier voor moet verantwoorden (zelfs mijn moeder werd er op aangesproken)
BeantwoordenVerwijderenWat heel apart is, is dat meerdere vrienden om ons heen, al dan niet bewust, geen kinderen hebben. Ben inmiddels 54 en het leven met mijn meneer, waar ik bijna 30 jaar mee samen ben, leven wij een gelukkig leven. Vrij om te gaan en staan waar wij willen, wij hebben het goed samen, net zoals jullie. Succes. Jolanda
Dank voor je reactie Jolanda! Ik ben ook gezegend met vrienden die geen kinderen hebben, zodat we samen ongehinderd van het leven kunnen genieten. Alles heeft voor- en nadelen. Het is mooi dat we in een vrij land leven waarin wij zelf de keus mogen maken. Geniet van het leven samen!
VerwijderenWat een herkenning in dit stuk. Ook zo vaak de vraag gehad wanneer wij nou eens kinderen kregen of dat t soms niet wilde lukken. Alsof je daar dan even uitgebreid op gaat antwoorden als dat zo zou zijn. Zelfs van “vrienden” tips gekregen in welk geboortehotel ik het beste kon gaan bevallen en dan in shock zijn als we antwoorden “ bedankt voor de tip, mochten we onbedoeld zwanger raken dan zullen we jullie tips ter harte nemen“ . Nu de 40 gepasseerd en mensen lijken te gaan begrijpen dat wij bewust kinderloos zijn. Dol op onze 8, bijna 9, neefjes en nichtjes maar ook heel blij als ze weer naar huis gaan!
BeantwoordenVerwijderenHi Gerrie, dank voor je reactie. Het is bijzonder hoe mensen 'met je mee proberen te denken' ;-). Ik ben ook dol op mijn neefjes en nichtje. Het zijn mijn leasekinderen. En dat vind ik meer dan genoeg!
VerwijderenZie je wel, ik ben niet de enige! Ik ben de oudste bij ons thuis en zowel mijn broer als mijn zus hebben kinderen; samen 8 zelfs! Ik ben gek op mijn neefjes en nichtjes maar that's it! Laat mij maar suikertante zijn. Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen dat het me goed staat, zo'n baby, als ik het kind van een ander vasthield. Je wordt er zo moe van om dan iedere keer te moeten zeggen dat het niets voor jou is. Ik was echt blij toen ik 40 werd (nu 48), want toen hielden de vragen op. Dat hadden ze wel eerder mogen doen! 😉
BeantwoordenVerwijderenHaha Ilse, 'het staat je zo goed' of 'je bent zo leuk met ze'. Dat klopt, maar is nog steeds geen reden om ze zelf te willen 😉. Bedankt voor je reactie!
VerwijderenGewoon doen en laten wat je wilt, daar hoeft niemand anders over te beslissen. En de mensen die vooroordelen hebben op basis van je beslissing, niks van aantrekken - en gewoon jezelf blijven. Want je bent goed zoals je bent, dat is met of zonder kinderen het geval.
BeantwoordenVerwijderen