1500

Binnen een maand na het starten van mijn blog hebben ruim 1500 mensen mijn kleinigheidjes gelezen. Dat zullen ongetwijfeld veel dezelfde mensen zijn, maar ondanks dat krijg ik veel leuke reacties uit allerlei hoeken op mijn hersenspinsels en dat maakt schrijven extra leuk.

Met mijn eerste weblog, zeker 15 jaar geleden, inspireerde ik iemand om Ernie bij me door de bus te doen. Met een briefje dat hij liever bij mij wilde wonen omdat hij Bert zat was. Een reden voor een nieuwe verhaallijn was geboren en naast mijn eigen blogs was er regelmatig een schrijfsel van Ernie. Over zijn  gemoedstoestand of over zijn belevingen. Net als ik ging Ernie vaak op reis. Hij maakte ook selfies, waar in die tijd nog niet eens echt een woord voor was uitgevonden. Het heeft even geduurd voor ik erachter was wie mij deze inspiratie had gegeven, maar het brengt me nog steeds een glimlach. 

Nu ik weer een redelijk bereik begin te krijgen met deze blog, lijkt het me leuk om weer geïnspireerd te worden. Ernie heeft met een voorjaarsschoonmaak het veld moeten ruimen, maar de inspiratie zoek ik nu ook vooral in onderwerpen. Vaak heb ik aan één woord al genoeg. Mijn mening doet de rest.

Dus vind je het leuk om een blog over jouw onderwerp te lezen, laat dan hieronder, op dit weblog, je reactie achter. Dan verschijnt er binnenkort ongetwijfeld een kleinigheidje online!

Liefs, J.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen