Discipline

Wie mij een beetje kent, weet dat het met mijn discipline wel goed zit. Afspraken zijn er om nagekomen te worden en deadlines om te halen. En hoewel ik op veel vlakken enorm gedisciplineerd ben, ben ik dat op één vlak allesbehalve. Want als het gaat om goed voor mezelf zorgen, is er nog een wereld te winnen.

Sinds twee jaar gaat dat stukje bij beetje de goede kant op. Ik kon ook geen andere kant meer op, want de slechte kant liep hartstikke dood. Tegen een hele hoge en vooral harde muur, waar ik keihard tegenaan ben gelopen. Dus neem ik sindsdien meer vrij, doe ik ook andere dingen dan werken en heb ik meer oprechte aandacht voor mijn omgeving.

Afgelopen zomer kreeg ik een wake-up call. Hoewel ik best aardig op weg was, moest ik een haakse afslag nemen om nog beter voor mezelf te zorgen. En zomaar ineens ging er een knop om. Ik was er officieel klaar mee! 

Diëten heeft voor mij nooit goed gewerkt, maar afvallen werd noodzaak. Nu heb ik een hekel aan sporten (nog steeds) en dus ben ik gestart met een zelfbedacht dieet. Ik noem het `t ducttape dieet. Het komt erop neer dat ik gewoon geen onzin meer naar binnen prop en voor alles wat ik eet een gezond alternatief neem. De Eetmeter van het Voedingscentrum is voor mij een handige houvast in de strijd tegen de kilo's.

In 4 maanden tijd is er nu 15 kilo af. Iets vroeger dan gepland, want het was mijn tussentijdse doel voor oudejaarsdag. Of ik er dan ben? Nog lang niet, maar door de doelen realistisch te houden zijn ze ook beter haalbaar. Eigenlijk pas ik hetzelfde principe toe op het nastreven van die doelen als op een te volle to-do-lijst met werk: ik maak kleine stapjes en zo komt die lijst toch af. 

Met een maximale 1500 gezonde calorieën per dag gaat het afvallen langzaam maar gestaag. Belangrijker nog is dat het zo prima vol te houden is, want ik zit niet aan allerlei meuk om de kilo's eraf te laten vliegen. Ervaringen uit het verleden bieden in dit geval zeker garanties voor de toekomst: die kilo's zitten er weer aan zodra je weer 'normaal' gaat eten. Gezonde keuzes maken en letten op calorieën is een sport geworden. Zo doe ik toch nog aan sport!

Want sporten doe ik nog steeds mondjesmaat. Ik vind er gewoon geen reet aan! Al beweeg ik wel veel meer dan voorheen en stiekem vind ik die avondwandelingen nog lekker ook. Lief gaat regelmatig mee en dan komt er van alles in gesprekken naar voren. Het is dus niet alleen gezond voor mij, maar ook voor mijn relatie!

Liefs, J.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leven

Als ik iets wil, dan is het alles uit het leven halen. Genieten met een grote G en dansen tot de zon weer op komt. Doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Noem het egoïstisch, maar als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Beperkingen zoals in het afgelopen jaar zijn weinig behulpzaam als het op het nastreven van mijn doelen aankomt, maar nu er weer veel meer kan, zie ik mijn kans schoon. Die wil om écht te leven heeft er in de loop der jaren voor gezorgd dat ik anders in het leven ben gaan staan. Ik maak bewustere keuzes. Ik werk nog steeds hard, maar maak meer tijd vrij voor dingen die belangrijker zijn. Sinds een paar jaar werk ik nagenoeg geen weekend meer en doordeweekse avonden zijn ook heilig aan het worden. Kortom: een mens kan veranderen als de focus verandert.  Die verandering is beetje bij beetje gekomen. Omdat we vrienden veel te jong hebben verloren. En omdat mijn moeder - met de pensioenleeftijd in zicht - is overleden. Het zet je aan ...
Meer lezen

Geluksmomentjes

Ik heb ze vaak. Van die kleine geluksmomentjes. Soms komen ze op onverwachte momenten. En zorgen ze ervoor dat ik er weer even tegenaan kan. Het leven is mooi, als je de mooie kant wilt zien. Van nature ben ik positief geboren. Als het even tegenzit is het de kunst er niet te lang in te blijven hangen. Vooral als je het toch niet kunt veranderen, is het de energie niet waard. Dat klinkt makkelijker dan het soms is en daarom zoek ik op die momenten bewuster naar geluksmomentjes. Vanmorgen had ik een paar interviews op rij. En zoals gebruikelijk loopt mijn hoofd daarna over van de informatie. Ik moest even zennen. En dus trok ik mijn gympies aan en begon te lopen. Muziek in de oren, wind door de haren, op naar het Hemmeland. De zon scheen en de vogels trokken zich niets aan van mijn muziek. Ze kwetterden er vrolijk doorheen.  En ineens was daar het besef, een heerlijk geluksmomentje: de lente komt eraan en ik ben er méér dan klaar voor! Op Spotify zocht ik gelijk naar passende muziek...
Meer lezen

Kinderen

Ik heb ze nooit gewild. Hoewel ik er natuurlijk ruimschoots over nagedacht heb. Want het 'hoort' en het wordt 'verwacht'. En ondanks dat ideaalplaatje ben ik er niet aan begonnen. En dat ga ik ook niet meer doen nu ik de 40 ruim gepasseerd ben. Natuurlijk heb ik dat ideaalplaatje wel eens in mijn hoofd proberen te visualiseren. En in mijn jongere jaren kon ik het nog enigszins een beetje voor me zien, maar het trok me niet. Het idee van moeder zijn past niet bij me. Toen niet en nu niet. Want naarmate de jaren verstreken is dat gevoel steeds sterker geworden. Toch is dat lastig. Want er werd me, zeker in mijn dertiger jaren met een vaste relatie, te pas en te onpas gevraagd naar kinderen. Of ik ze nog niet had en of ik ze niet wilde. Behoorlijk ongepast als je het mij vraagt, want wat als het niet lukt? Met mijn stellige 'alsjeblieft niet' was de vraag ook duidelijk beantwoord, maar er zijn genoeg mensen bij wie dat niet het geval is en die hierdoor elke keer aa...
Meer lezen