Kleinigheidjes

Ik deed het meer dan 18 jaar geleden voor het laatst en had niet verwacht het ooit nog te zullen doen, maar vandaag kwam het er toch van. Ik ging solliciteren! Voor de ongeruste lezers: niks aan de hand, want Spelvaut draait als een malle. Alleen kwam er nu een leuke freelance opdracht voorbij waar ik een heuse sollicitatiebrief voor moest schrijven en waar ik vandaag maar liefst twee sollicitatiegesprekken voor mocht voeren. Ik was namelijk door de eerste selectieronde gekomen en daarom reed ik in alle vroegte naar Woerden. Eigenlijk is dat best leuk, dat solliciteren. Vooral voor iemand die altijd een ander aanhoort tijdens interviews: ik mocht voor de verandering eens iets over mezelf vertellen! Natuurlijk had ik me keurig voorbereid, al zat er geen enkele druk op de gesprekken. Want nogmaals, ik heb een topjaar en nee is ook een antwoord.  Vertellen over mijn vak, over hoe ik dat uitvoer en waarom ik daar de beste in ben is voor mij gesneden koek. Ik mag dan niet op alle vlakke...

Vanuit haar auto riep de buurvrouw me gisterochtend toe: 'je straalt helemaal'. Een mooi compliment om de dag te beginnen en ze heeft gelijk. Ik straal! Dat heeft natuurlijk deels te maken met mijn killerbody in wording, maar de echte reden is nog veel simpeler. Dat ik straal komt door een potje! Ik heb nooit echt een makkelijke huid gehad: droog, rood, her en der eczeem en bij tijd en wijle een uitbraak van wat ik zelfs boven mijn veertigste nog 'jeugdpuistjes' durf te noemen. Vorige maand lag ik te zuchten en steunen in de stoel van de schoonheidsspecialiste. Ik smeer me een ongeluk, maar beter lijkt het niet te worden. Dus adviseerde de lieverd een kuur. Een anti-age kuur, welteverstaan. En omdat ik ook helemaal niet ouder wil worden, blijkt deze kuur goed bij mij te passen. Vijftien dagen lang smeerde ik `s avonds een ampul met een heel fijn spulletje op mijn schoongemaakte gezicht. En het resultaat is echt verbluffend: een zachte, schone, rustige en stralende huid!...